W drodze z Rovinja do wioski Paladini – gdzie czekały na nas poszukiwania trufli oraz wizyta u „truflowej” rodziny Karlić – odwiedziliśmy malowniczo położoną wioskę Draguć, która pomimo swoich niewielkich rozmiarów kryje co najmniej dwa skarby – niewielkie kościoły z XII i XVI wieku. Oba te kościoły skrywają jedne z najsłynniejszych fresków w całej Chorwacji. Niestety, nasza wizyta była szybka, a przede wszystkim niezapowiedziana, przez co nie mieliśmy okazji zobaczyć tychże fresków a własne oczy.
Historia Draguća
Draguć zamieszkały jest od czasów prehistorycznych. Pewne jest, że w 1102 roku został podarowany przez Ulryka II Weimarskiego patriarchom Akwilei. W tym czasie nazywał się Dravuie.
Draguć dwa razy był zajmowany przez Wenecjan – w roku 1421 i 1508 – a od 1523 roku formalnie stał się częścią Republiki Weneckiej. Podczas administracji weneckiej Draguć był zamkiem granicznym, który wraz z innymi zamkami (Hum, Roc, Sovinjak i Vrh) bronił wschodnich granic Wenecji na Istrii.
Po upadku Wenecji miasto przeszło typową ścieżkę większości miast tego regionu: najpierw było częścią Cesarstwa Austriackiego, później znalazło się pod panowaniem Napoleona, a następnie ponownie pod panowaniem austriackiej i austro-węgierskiej monarchii – aż do końca I wojny światowej. Po I WŚ Draguć wchodził w skład Włoch, a po II WŚ – Jugosławii.
Obecna nazwa Draguć wywodzi się od potoku o nazwie Draguć, który przepływa w pobliżu miasta i wpada do jeziora Butoniga.
Draguć jako plan filmowy Muszkieterki
W 2004 roku, w Draguću kręcono film „Muszkieterka” (La Femme Musketeer), wyprodukowany przez Hallmark Entertainment oraz Larry Levinson Productions, w reżyserii Steve’a Boyuma. W Muszkieterce – ponownie – w rolę D’Artagnania wcielił się Michael York. Prócz Yorka, w Muszkieterce wystąpili również m.in. Nastassja Kinski, John Rhys-Davies, Christopher Cazenove oraz Gérard Depardieu.
REKLAMA
Kościół św. Rocha
Kościół św. Rocha została zbudowany w XVI wieku i zawiera jedne z najsłynniejszych fresków na Istrii, a nawet w całej Chorwacji.
Kościół zlokalizowany jest na końcu wioski. Stoi na samym skraju wzgórza, skąd rozpościera się piękny widok na zachodnią część środkowej Istrii.
Freski namalował w 1529 i 1537 roku Antoni z istryjskiej Padwy w pobliżu dzisiejszej Kašćergi. Każda ściana wewnątrz kościoła jest pomalowana – podobnie jak sklepienie. Freski przedstawiają hołd Trzech Króli, ucieczkę z Egiptu, zwiastowanie, postacie świętych i inne sceny biblijne.
Freski powstały jako podziękowanie za ocalenie od zarazy – jej także poświęcona jest jedna ze scen , ukazująca liczne martwe osoby z wystającymi z ciał strzałami, symbolami dżumy.
W centralnym miejscu prezbiterium widnieje fresk przedstawiający św. Rocha wraz z dwoma świętymi opiekunami, św. Sebastianem i św. Fabianem. Pozostała część zawiera sceny z ikonografii chrystologicznej oraz czterech ojców kościoła i innych świętych. Na wejściem do kościoła znajdujemy Imago pietatis czyli scenę z Chrystusem Bolesnym w centrum i wizerunkami czterech otaczających go Marii oraz widoczne w tle elementy męki: krzyż, włócznia i laska z gąbką.
REKLAMA
Najwybitniejszym freskiem jest Adoracja Trzech Króli: rozciągają się prawie na całej długości północnej ściany, składa się z kilku scen połączonych w jedną (pożegnanie z Herodem, zebranie się i spotkanie królów, ich podróże i hołd).
Więcej informacji oraz zdjęć kościoła dostępnych jest tutaj.
Kościół św. Elizeusza
Przy wjeździe do miasta znajduje się cmentarz a przy nim romański kościół św. Elizeusza z XII wieku z kilkoma freskami z XIII wieku, o wyraźnych wpływach bizantyjskich, przedstawiającymi różne sceny biblijne. Kościół ten został zbudowany z kamieni w dwóch kolorach, dzięki czemu uzyskany efekt jest częściowo porównywalny do kościołów we Florencji.
Więcej informacji oraz zdjęć kościoła dostępnych jest tutaj.
Spacer uliczkami Draguća
Po obejrzeniu kościoła można udać się w stronę głównej ulicy miasta – po drodze mijamy kościół Najświętszej Marii Panny Różańcowej z 1641 roku, zaaranżowany na wzór muzeum i zawierający przedmioty z innych starszych, obecnie rozebranych kościołów z okolicy – i dotrzeć do centralnego placu.
Na głównej ulicy Draguća uwagę zwraca dom Antonio Grossicha, lekarza monarchii habsburskiej, który w 1908 wpadł na pomysł dezynfekcji ran jodyną, a po I WŚ zamieszkał w Genui i został włoskim senatorem.
Z kolei na placu znajduje się kościół parafialny św. Krzyża z XV wieku. Pomiędzy bastionem obronnym a kościołem parafialnym znajduje się brama – ma kilka ładnych łuków, a po lewej stronie widać stare „fondaco”, magazyn na zboże – wiodąca w kierunku kościoła św. Rocha, stojącego na samym skraju wzgórza.
